Boeiende lezing van Kees Slager ‘Verjaagd door vuur en water’
NIEUW-VOSSEMEER – Op uitnodiging van heemkundekring Ambachtsheerlijkheid hield schrijver en voormalig journalist Kees Slager woensdagavond in De Vossenburcht een boeiende lezing naar aanleiding van zijn boek ‘Verjaagd door vuur en water’. Slager heeft een groot aantal interviews afgenomen, waaronder 150 gesprekken met ooggetuigen van de Zeeuwse situatie in de Tweede Wereldoorlog, waarbij duizenden Zeeuwen uit hun provincie gevlucht zijn en enkele tienduizenden bewoners werden geëvacueerd. Een groot aantal van hen kwam in deze regio terecht.
“Ik vond het heel belangrijk om hun geschiedenis vast te leggen, verhalen van het ‘gewone volk’ als aanvulling op officiële feiten”, stelt Kees Slager.Over het Zeeland in de Tweede Wereldoorlog was nagenoeg geen geschiedschrijving gedaan. Toch werden steden als Vlissingen en Middelburg zwaar getroffen. Ook dwong de bezetter duizenden bewoners om naar andere delen in Nederland te vertrekken en in 1944 werden diverse eilanden onder water gezet. Ook als gevolg daarvan moesten zoveel inwoners hun heil elders zoeken.
Indringend beeld
Slager citeert uit gesprekken met slachtoffers en schetst zo een indringend beeld van een situatie waar menige buitenstaander geen weet van heeft. Opvallend is dat veel evacuees zo gastvrij ontvangen werden in tal van plaatsen in Brabant. Ook in Nieuw-Vossemeer werden veel mensen opgenomen. Niet alleen bij boer Moors waar heel wat Zeeuwen – naast onderduikers – een onderkomen vonden, maar ook bij families die zelf al behoorlijk krap behuisd waren, maar desondanks toch gehoor gaven aan de smeekbeden van met name inwoners uit Oud-Vossemeer en omgeving. “Die Brabanders hebben zich stik goed gedragen”, zo luidde de lof van een van de evacuees.
De schade door het zoute water
Na de bevrijding was de ellende voor Zeeland nog niet verdwenen. De gebieden die onder water waren gezet moesten zwaar herstellen. “Neem nu het eiland Tholen. Alles was daar dood vanwege het zoute water”.
Kees Slager is blij dat hij zoveel heeft kunnen vastleggen, mede dankzij de vele interviews en de gegevens uit diverse archieven. Tot slot van zijn lezing benadrukt hij de aanwezigen om geschiedwaardige zaken niet te vernietigen, maar aan te bieden bij een archief. ‘Ter completering van de geschiedenis’.
Door: Peter Vermeulen
